Rozwiązanie, które zawsze się narzucało – ukosować kołnierz w miejscu, gdzie jest skręcany przez śruby.
Kołnierz CF jest mniejszy, lżejszy i ciaśniejszy w porównaniu z kołnierzami ASME lub API.
Kluczową właściwością funkcjonalną kołnierza CF jest to, że jest to połączenie statyczne, co oznacza, że podczas pracy nie ma względnego ruchu między dwiema połówkami kołnierza. Ze tego względu wyciek nie ma możliwości na wystąpienie i rozwój podczas użytkowania. Oznacza to, że kołnierz jest w 100% bezobsługowy.
Powierzchnia kołnierza zawiera lekko wypukły skos z najwyższym punktem, zwanym piętą, przylegający do otworu i mały klin zewnętrzny wokół zewnętrznej średnicy kołnierza. W trakcie dokręcania i napinania się śrub kołnierzowych łączą się dwie połówki złącza.
Zasadnicza konstrukcja powierzchni czołowej kołnierza obejmuje dwa niezależne uszczelnienia. Pierwsze uszczelnienie jest tworzone przez przyłożenie naprężenia osadzenia uszczelki na pięcie kołnierza. Kołnierz pozostaje również w kontakcie wzdłuż swojego zewnętrznego obwodu na powierzchniach czołowych kołnierza dla wszystkich dopuszczalnych poziomów obciążenia. Głównym uszczelnieniem jest pierścień uszczelniający. Siła pierścienia uszczelniającego jest zapewniana przez sprężystą energię zmagazynowaną w naprężonym pierścieniu uszczelniającym. Każdy wyciek z pięty spowoduje powstanie ciśnienia wewnętrznego działającego na pierścień uszczelniający wewnątrz, intensyfikując działanie uszczelniające.
Dla kołnierza Dn250 #900 wysokość szczeliny wynosi 12.96 mm, razy dwa daje 25,92 mm . Wysokość uszczelki 25.20 mm. Zatem uszczelka jest lekko mniejsza. Poniżej jest symulacja dwóch faz: pierwsza (od 0 do 1 s) to ściskanie śrubami siłą 150 kN każda i druga (od 1 do 2 s) aplikacja ciśnienia 15 MPa do wewnątrz rurociągu i uszczelki.
